De knuffelbeer mist een oog. Och hij kon niet slapen zonder dat ding. Het hele huis ging op de kop als het kwijt was. Bijzonder eigenlijk, dat we die nog hebben. Die prachtige kaart die hij stuurde vanuit Amerika. De mooie verhalen waar hij mee thuis kwam.
En kijk nou, de cijferlijst en toegangskaartje van het eindexamenfeest. Waar dansten we toen op?
Oh en die foto gemaakt op Ameland. Hoe lang is het nu geleden? 23 jaar? Zo lang alweer? Tranen met tuiten hebben we gelachen.
Een glimlach op m’n gezicht, maar ook tranen in m’n ogen. Ik bekijk zorgvuldig alles in de herinneringsdoos, de koesterkist. Een prachtige plek, voor deze dierbare herinneringen.