Dinsdagochtend 19 januari vroeg, mijn man komt naar boven: “Glenn Frey is overleden”. Even dringt de naam niet tot me door, oh ja, een van de zangers van The Eagles! Een zanger en songwriter die bij mij hoog in het vaandel staat. Ook weer zo jong…
“Ben benieuwd of hij net zoveel media aandacht krijgt als David Bowie vorige week”, zegt hij nog. “En wat fijn dat we The Eagles vorig jaar nog live hebben gezien”. Dat was inderdaad een grote wens die uitkwam, en het was meer dan prachtig! Mooi stemgeluid, gevoelige muziek, u kent het wel. Wat een mooie albums laat hij na!
Ja artiesten met hun talenten laten veel na, en zeker muziek is iets wat blijft, wat een klein beetje onsterfelijkheid met zich meebrengt. Een erfenis voor iedereen die zijn of haar werk weet te waarderen. Logisch toch, dat het overlijden dan uitgebreid in het nieuws komt?!
Ja! En nee, want is zo iemand dan belangrijker, “verdienen” de meeste mensen niet deze aandacht, overpeins ik. Gelukkig zie je meestal dat deze aandacht er ook is. Weliswaar in wat bescheidener vorm.
Maar naasten, dierbaren en kennissen eren de overledene op hun manier! Op een passende wijze. En wordt iedereen niet gemist en laat iedereen niet wat moois na, oké de een meer dan de ander.
Wat denk je van kinderen en kleinkinderen en de doorgegeven normen en waarden. De inzet in je werk of in het vereniging of vrijwilligersleven. De bekommering en zorg om andere mensen.
Dan geef je ook veel, en al is het misschien niet altijd even tastbaar, zeker niet minder belangrijk!
Voor velen van onschatbare waarde. En een ieder leeft zo voort in de harten van anderen.
Best een mooi idee, the circle of life.